جنس اکثر ژئوتکستایل های موجود از پلی استر یا پلی پروپیلن می با شد .

مواد پلی پروپیلنی مقاوم و بادوام بوده و از آب سبکتر می باشد ( با چگالی 9٪ ).

ژئوتکستایل ها به دو نوع کلی منسوج و غیر منسوج تقسیم میشوند . تولید نظیر بافت و اتصالات بخیه ای برای تولید محصولات ویژه ای استفاده می شند.

درساخت ژئوتکستایل های منسوج و غیر منسوج از الیاف پلی پروپیلن و فیبرهای     رشته ای و همچنین از الیاف و رشته های پلی استری سخت استفاده می شود.

پلی استر از لحا ظ وزنی سنگین تر از آب بوده و از مشخصه های خزشی و مقاومتی عالی برخوردار بوده و با اغلب خاکها سازگار می باشند .

ژئوتکستایل های غیر منسوج:

ساخت این نوع ژوتکستایلها بوسیله فیبرهای نواری شکل ( فیبرهای نواری کوتاه اغلب به طول 1 تا 4 اینچ ) یا فیلا منتهای ممتد که به صورت نا منظم در لایه های شبکه ای پخش شده اند صورت می گیرد سپس این شبکه فیلامنتی با عبور از دستگاههای با فندگی یا     ما شینهای اتصا ل دهنده فیلامنت یا فیبرها به هم متصل می شوند ، نقش ژئوتکستا یلهای      غیر منسوج ، زهکشی زیر اساس ، مهار فرسایش و تسلیح جاده های اجرا شده روی     خا کهای نرم و سست می باشد.

ژئوتکستا یل های منسوج:

روش ساخت این مواد ، رد شدن الیاف از میان یکدیگر و تشکیل فیبر می باشد . این ژئوتکستایل ها از الیاف تک رشته ای یا چند رشته ای یا فیلم های بریده ساخته می شوند

عملکرد اصلی فیلم های برشی معمولا در سازه های کنترل کننده رسوبات نظیر حصارهای گل و لای و تثبیت جاده ها بوده ، اما در زهکشی زیر اساس و مهار فرسایش  نقشی ندارد.

 جلوگیری از فرسایش خاکهای ساحلی
 کاربرد در جاده سازی
 نقش محافظ از ورق ژئوممبران در پروژه هایی که بستری نا مناسب دارند     
 کاربرد در تثبیت خطوط انتقال نفت و گاز