پلی اتیلن پلیمری است که از پلیمریزاسیون مونومرهای اتیلن بدست می آید؛ تولید این محصول از سال 1930 میلادی با ایجاد شرایط فشار و دمای بسیار بالا در کارخانه ها آغاز گردید. در اواسط سال 1950 روش های جدید تولید در دماها و فشارهای پایین تر به ارائه شدند که منجر به تولید پلی اتیلن با چگالی بالاتر، مقاومت مکانیکی بهتر و تعداد زنجیره های پلیمری بیشتر شد. این ماده بعدها به عنوان HDPE  (مخفف  high density polyethylene )به معنای پلی اتیلن با چگالی بالا یا همان پلی اتیلن سخت) خوانده شد که از نفوذناپذیری و مقاومت شیمیایی بیشتری برخوردار بود.

ژئوممبران ها معمولاً حاوی 97.5% پلی اتیلن و 2.5% کربن سیاه و آنتی اکسیدانت هستند. ژئوممبران فاقد هر گونه مواد پلاستیسایزر و موادی که سبب خشکی و ترک خوردگی می شوند هستند.

پلی اتیلن سخت یا HDPE تحولی در بحث پوشش ها و عایقبندی به وجود آورد. این ماده در برابر خوردگی و مواد شیمیایی، تنش های محیطی (سرما و گرما)، تنش گسیختگی، اشعه ماوراء بنفش خورشید (UV)، حملات بیولوژیکی(رویش گیاهان و حمله جوندگان)، خستگی و خزش، مقاومت بالایی دارند و این خصوصیات باعث شده است تا در صنایع گوناگون ژئوممبران جایگزین پوشش های رایج شود.
کاربرد های ژئوممبران

ورق ژئوممبران کاربردهای زیادی در صنعت، کشاورزی و دامپروری دارد. از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.       پوشش استخرهای ذخیره آب جهت مصارف کشاورزی، طیور و دامداری

2.       پوشش دهی تالاب ها و دریاچه های مصنوعی

3.       پوشش حوضچه ها و استخرهای پرورش ماهی و میگو

4.       پوشش دهی مخازن ذخیره مواد شیمیایی

5.       پوشش دهی تونل های عبور و مرور وسایل نقلیه و مترو

6.       پوشش دهی کانال های انتقال آب، فاضلاب و زه آب

7.       ایجاد پوشش غیر قابل نفوذ در محل های دفن بهداشتی زباله

8.       پوشش دهی کف و دیواره مخازن سوخت

9.       پوشش دهی استخر مواد شیمیایی و لیچینگ در صنایع مس

10.   و کاربردهای دیگر